Κτισμένο στους πρόποδες των Λευκών Ορέων σε υψόμετρο 780 μ. στο ομώνυμο οροπέδιο, και στο δρόμο από Ασκύφου προς Χώρα Σφακίων, το χωριό Ίμπρος είναι ένα μικρό ορεινό χωριό των Σφακίων με πλούσια ιστορία, που διατηρεί ακόμα τη γραφικότητά του. Το όνομά του προήλθε από πρόσφυγες που έφτασαν εδώ το 1479 από το νησί Ίμβρος, που οφείλει το όνομά του στον προελληνικό Ίμβρασο (ή Ίμβραμο), θεό που συμβόλιζε την γονιμότητα της άγονης γης. Αποτελείται από τις συνοικίες Δάσος, Λεπιδιανά, Νιο χωριό και Χάλαρα. Γενέτειρα πολλών αγωνιστών, καταστράφηκε επανειλημμένα τα έτη 1770, 1821, 1824 και 1827. Το χωριό τους στάθηκαν να υπερασπιστούν οι καπετάνιοι του, Μανούσακας και Βολούδης το 1770 και έδωσαν μια από τις φονικότερες μάχες της επανάστασης του Δασκαλογιάννη. Στο πεδίο της τιμής και του χρέους έπεσαν 300 αγωνιστές, ενώ οι εχθροί έχασαν 800 πολεμιστές. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τον τουρισμό. Η Ίμπρος είναι και η γενέτειρα του μεγάλου ευεργέτη των Σφακίων Γεωργίου Ξενουδάκη, του οποίου προτομή υπάρχει στο χώρο του παλαιού σχολείου που τώρα λειτουργεί ως ΚΕΠ. Το ίδιο κτίριο, πρόκειται να μετατραπεί από το δήμο σε μουσείο προς τιμή του. Από εδώ ξεκινά και το ομώνυμο πολύ γνωστό και πολύ όμορφο φαράγγι, το οποίο μετά από πεζοπορία δυόμιση περίπου ωρών καταλήγει στο λιβυκό πέλαγος στο χωριό Κομιτάδες.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
